هدف از این کار، مطالعه عددی سامانه ی رابینوویچ-فابریکانت و مدل تعمیم یافتۀ آن است که وقوع رفتارهای پویای بسیار غنی و پیچیده را با برهم کنش سه پارامتر سامانه ی تعمیم یافته، نشان می دهد. به ویژه، پدیده انشعاب مضاعف سازی دوره تناوب منتهی به آشوب را مشاهده می کنیم که در کارهای قبلی به ندرت در سامانه ی رابینوویچ-فابریکانت گزارش شده اند. رفتارهای پیچیده پویای سامانه با استفاده از طیف نمای لیاپانوف، نمودار انشعاب وابسته به پارامترها و مقاطع مختلف از فضای فاز بررسی می شوند. این مطالعه بر اساس حل عددی معادلات دیفرانسیل و تجزیه و تحلیل انشعاب عددی آن ها با استفاده از نرم افزار متلب است. نتایج به دست آمده جدید هستند، زیرا تعمیم مطالعه حاضر از سامانه ی رابینوویچ-فابریکانت، برای اولین بار است که مطرح گردیده و مورد بررسی قرار گرفته است. مدل تعمیم یافته، تعامل سه حالت را توصیف می کند و می تواند برای شبیه سازی سامانه هایی در مهندسی رادیو و الکترونیک که در آن ها یک تعامل سه حالته وجود دارد و شامل جملات غیر خطی مرتبه سه هستند، مورد استفاده قرار گیرد. به علاوه، هر چند سامانه های رابینوویچ-فابریکانت، سامانه هایی با ماهیت فیزیکی را شبیه سازی می کنند و لذا، ضرایب تعبیه شده در آن ها باید مثبت باشند، اما ماهیت به شدت غیر خطی و آشوبناک آن ها، به دلیل وجود جملات مرتبه سوم، کاربرد آن ها را در ارتباطات ایمن از اهمیت خاصی برخوردار کرده و به همین علت، تعمیم مصنوعی آن با استفاده از پارامترهای منفی، که بر پیچیدگی پویای غنی آن می افزاید، بسیار قابل توجه است.

اگر ظهور حوزه مطالعاتی جامعه­شناسی تاریخی را واکنشی به روش­شناسی علم در عصر مدرن بدانیم، بدون شک، پیوند جامعه­شناسی تاریخی و محیط بین­الملل واکنشی به تقلیل نقش بین­الملل در بروز رویدادها و تحولات داخلی دولت­ها است. به عبارت دیگر، تاثیرپذیری تحولات داخلی از محیط بین­الملل زمینه­ساز ظهور یک حوزه مطالعاتی نوین شده است که طی سال­ها یا دهه ابتدایی قرن میلادی حاضر با عناوین مختلفی چون جامعه­شناسی تاریخی بین­الملل یا جامعه­شناسی تاریخی روابط بین­الملل و ... مطرح می­گردد. کتاب جامعه­شناسی تاریخی جهانی به دنبال پاسخ به این سوال می­باشد که امکان تحلیل روابط بین کشورها در سطحی پایین­تر یا بالاتر از دولت میسر است؟ به باور نویسندگان ارتباط بین دولت­ها به واسطه ماهیت اجتماعی آن تنها به روابط بین دستگاه­های سیاسی ختم نمی­شود. بررسی­های بعمل آمده گویای آن است ابهام در امکان ادغام متدولوژیک حوزه­های جامعه­شناسی و تاریخ از یک سو و بی­توجهی به جایگاه دولت در دگرگونی­های بین­المللی یا همپوشانی آن با حوزه نوظهور مطالعات جهانی باعث وجود کاستی­هایی در انسجام نظری و محتوایی دیدگاه مطروحه در این اثر شده است؛ با این حال، نگرش مذکور می­تواند در آینده با دقت بیشتری مورد توجه و توسعه قرار گیرد. در مقاله حاضر سعی خواهد شد با نگاهی انتقادی و در چارچوب روش­های قیاس و استقراء نقاط قوت و ضعف این اثر بیان شود.

شبکه های عصبی خودانجمنی بالقوه امکان به کارگیری برای پردازش و هنجارسازی غیرخطی داده ها را در خود دارند، زیرا نخست، به یادگیری و شبیه سازی ارتباطات غیرخطی پیچیده قادرند و دوم، این ارتباطات را با تجزیه و گسترده سازی اطلاعات روی نورون ها و وزن ها و سپس ترکیب نتایج پردازش آنها به انجام می رسانند و از این طریق روی اطلاعات ورودی و ارتباطات مابین آنها عملا درون یابی انجام می دهند. ایراد این شبکه ها این است که نمی توانند رفتار جاذب گونه را توضیح دهند که یکی از واضح ترین عملکردهای مغز است. در این مقاله با برقراری اتصال بازگشتی در ساختار این شبکه ها، قابلیت رفتار جاذب گونه نیز به آنها افزوده شده است. تحلیل های انجام شده در این راستا نشان داد برای یک نورون با تابع غیرخطی تانژانت هیپرپولیک، با برقراری این اتصال بازگشتی، همواره در محل نمونه تعلیم داده شده و قرینه آن دو جاذب ایجاد می شود، اما در صورتی که تابع غیرخطی، سیگموئید باشد برای محدوده خاصی جاذب تشکیل می شود. در آزمایشات روی تصاویر چهره نشان داده شد با افزایش تعداد لایه های شبکه خودانجمنی، قابلیت ذخیره تصاویر بیشتری فراهم می شود، به طوری که با پیش تعلیم لایه به لایه باسرپرست، به منظور جهت دهی به نحوه تشکیل جاذب ها، میزان جذب تصاویر به جاذب هایی با حالت مشابه از %52.67 به %87.27 بهبود یافت.

در سال های اخیر، تحلیل سیستم پایداری وضعی انسان، اهمیت زیادی پیدا کرده است. شناخت این سیستم به دلیل فرایند پیچیده ی خودسازماندهی آن که متناسب با هر الگوی حرکتی فعال می شود، ضروری است. استخراج شاخص هایی موثر از این سیستم می تواند در تشخیص ناهنجاری های وضعی به پزشکان کمک کرده و در فرایند توان بخشی بیماران موثر باشد. سیگنال مرکز فشار، به عنوان یک متغیر تجمعی، حاوی اطلاعاتی از سیستم تعادلی انسان است. نحوه ی شکل گیری ترژکتوری این سیگنال در بازه های زمانی مختلف، بیان گر فعال شدن فرایندهای کنترلی متنوع است که با ظهور بستر جاذب های متفاوت در فضای فاز آن بروز می یابد. الگوی هماهنگی دینامیک پایداری سیستم، تعیین کننده ی چگونگی سوییچ بین این جاذب ها می باشد. در بخش اول این مقاله، به منظور کمی سازی اطلاعات محلی سیگنال مرکز فشار، دو شاخص "بعد همبستگی محلی" و "دینامیک هماهنگی فاز" تعریف می شوند. سپس در یک آزمایش طراحی شده، الگوی تغییر رفتار محلی این سیگنال بر مبنای شاخص های پیشنهادی محاسبه می شود. در ادامه، با طراحی مدلی که توانایی تولید دینامیک های غنی با جاذب های چندگانه را دارد، سعی می شود که تغییر رفتارها در دادگان دنبال شود. این مدل پیشنهادی بر مبنای نگاشت بوده و پارامترهای آن به کمک شاخص هماهنگی دینامیک فاز، به گونه ای هدایت می شوند که الگوی تغییر جاذب ها در این مدل با الگوی تغییر بعد همبستگی محلی سیستم هماهنگ شود. دنبال نمودن الگوهای رفتاری سیستم پایداری وضعی از نتایج برجسته ی این پژوهش است. مدل پیشنهادی نه تنها قابلیت دنبال کردن رفتار متنوع محلی سیستم را دارد، بلکه دینامیک سراسری آن را نیز دنبال می کند. طبق نتایج به دست آمده، تشابه روند کاهشی-افزایشی مقدار بعد همبستگی خروجی مدل و دادگان در تکرارهای آزمایش، یک بازنمایی از الگوی تغییرات درجه های آزادی دینامیک این سیستم است. این مدل پیشنهادی، نخستین مدل رفتاری برای سیستم پایداری وضعی به شمار آمده که می توان از روش های پیشنهادی در آن برای کمی سازی روند تغییر اطلاعات در سایر سیستم های زیستی نیز بهره گرفت.